Szansą na przetrwanie do sędziwego wieku chorując na stwardnienie rozsiane jest dobrze dobrane leczenie. Z tego powodu mogą pomóc większej ilości osób chorujących na SM powstrzymać jej postępowanie.Jak leczyć stwardnienie rozsiane?
Skutecznych metod leczenia SM jest kilka i należą do nich między innymi interferony, które uznawane są za najskuteczniejszą dzisiaj metodę leczenia objawowego tej choroby. Interferon beta jest obecnie stosowany w Europie oraz Japonii, gdzie pomaga setkom pacjentów powstrzymać rozwój choroby.
Leczenie w ramach programu NFZ trwa dwa, trzy lata, po tym czasie należy samemu opłacać 100% ceny leków. To samo tyczy się osób powyżej 40 roku życia, leki dla takich chorych nie są refundowane.
O przebiegu choroby SM z Wikipedii
Przebieg choroby jest trudny do ustalenia na początku choroby. Możliwe jest zatrzymanie się procesu chorobowego jak również dalszy powolny postęp schorzenia. Opisano kilka wzorców przebiegu choroby, a oparte są one na podstawie dotychczasowego jej przebiegu. Rozróżnienie to jest ważne nie tylko ze względu na diagnozę ale także z uwagi na sposób leczenia i ocenę możliwości odpowiedzi leczniczej. W 1996 roku Narodowe Stowarzyszenie Stwardnienia Rozsianego w USA wyróżniło następujące postacie przebiegu SM.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane#Przebieg_choroby
Czy da się powstrzymać rozwój SM?
Leczenie stwardnienia rozsianego nie jest w 100% skuteczne. Tak jak i w przypadku wielu innych chorób, z którymi trzeba nauczyć się żyć. Współczesna medycyna nie zna jeszcze skutecznej metody leczenia stwardnienia rozsianego, które pozwoliłoby pokonać tą chorobę. Istnieje jednak wiele metod radzenia sobie z jej objawami, pozwalając je zmniejszyć, a nawet zahamować postęp choroby.
Pomimo, ze Sm nie jest uleczalne, to nigdy nie powinniśmy rezygnować z prób jego wyleczenia, liczne terapie mogą pomóc nam poradzić sobie z chorobą. Może trafimy na lek, który dla ans będzie działał najlepiej o pozwoli nam cieszyć się życiem, mimo tej choroby. Nie powinniśmy porzucać prób leczenia, ani żadnej terapii, ponieważ może kiedyś ta choroba stanie się w pełni uleczalna, a do tego czasu warto walczyć o każdą poprawę.